یک درچوبی با دیوار های کاه گلی

تصورکن،تصور کن این خانه ای که دیوارهایی دارد و با انسان حرف میزند.

به درچوبی اش نگاه کن.دستانم را به دیوارهایش میکشم.چه سرد است.مانند قلب انسان های دروغین.قلب های یخین.

پشت آن درچیست؟کلید آن در کجاست؟

به ناگاه صدایی در گوشم طنین افکند.که می گفت: ای بشر هرگاه دانستی پشت پرده ی قلب تو کیست و دانستی کلید قلب تو دست چه کسی هست من در را برای تو باز خواهم کرد.

من لبخندی زدم و گفتم:در قلب من عشق است.

مرا پاسخ داد عشق تو کیست؟

پاسخ دادم:عشق من همان کسی است که کلید قلب من در دست اوست.

پاسخ من درست بود .در باز شد.پشت آن در باغی بود از باغ های بهشت.گل هایی که در آن جا بودند غرق در رویاهای عاشقانه شده بودند و می رقصیدند.

به راستی چه کسی می دانست پشت در قهوه ای کهنه با دیوار های کاه گلی که هرآن ممکن بود فرو بریزد یک بهشت باشد.

پس هیچ گاه به ظاهر فرد نگاه کن .قلب او را بنگر که چه رنگارنگ است.

اتل متل بچگی با دوست تو کوچه بازی

روزهای بی دغدغه گم میشدیم تو خنده

اتل متل روزگار صداقت ها رفت کنار

بچگی یادت بخیر چه زود میریم ما از یاد

اتل متل سرنوشت عشق رو چقدر سخت نوشت

نمیشه اعتماد کرد باید عشق رو رها کرد

اتل متل نصیحت نشو رفیق هرکس

تنها بودن بهتره تا نفرت و خیانت

وقتی که بود نمیدیدم.وقتی می خواند،نمیشنیدم... وقتی دیدم که نبود... وقتی شنیدم که نخواند...

دوست احمق همیشه عملی را انجام می دهد که دشمن آرزو دارد.

عشق در دریا غرق شدن است و دوست داشتن در دریا شنا کردن.

نباید به کوتاه ترین راه اندیشید؛بلکه باید به درست ترین راه فکر کرد.

اگر تنهاترین تنها شوم،باز خداهست.جانشین همهی نداشتن هاست.

انسان آهنگی است که خدا سروده است.

شاگرد خسته:

مغز ما اکسید گشت و سوختیم/بس که شیمی و فیزیک آموختیم/هی اسید و باز دعوا می کنند/خاک عالم برسر ما میکنند/درس چون در مغز داغم می رود می شود فرار فوری می پرد/بار سنگین فیزیک لج کرده است/اهرم ذهن مرا کج کرده است/روز و شب معلوم و مجهول می کنم/ذهن خود را اینگونه مشغول می کنم/این مسایل که فیزیک درهم زده/مرکز ثقل مرا برهم زده/جبر و مجهولات آن درد است و درد/ چهره ام از دست جبر زرد است و زرد/گرباری بخوانی بیست بار این زیست را/باز هم هرگز نبینی بیست را/یا درون ساقه یا در ریشه ام/ عاقبت تیشه زده بر ریشه ام/از زبان خارجه آشفته ام/ در سر زنگ زبان من خفته ام/جملهی معلوم چرا مجهول شد/مصدر بیچاره هی معلوم شد/قلبم از جغرافیا غمگین شد/بس که کوه دارد عجب سنگین شده/تامدیر ما زند زنگ خلاص/با شتاب نور گریزم از کلاس/الغرض ای دوستان من خسته ام در کلاس چون مرغکی پر بسته ام!

ترجمه عشق بر زبان معلم ها

دبیر معارف:عشق یک موهبت الهی است.

دبیر ورزش:عشق تنها توپی که اوت نمی شود.

دبیر شیمی:عشق تنها اسیدی است که به قلب صدمه نمی زند.

دبیر اقتصادی:عشق تنها کالایی است که از خارج وارد نمی شود.

دبیر ادبیات:عشق باید مانند عشق لیلی و مجنون باشد.

دبیر جغرافیا:از فراز کوه های بلند است که تیری به نام عشق از مشرق محبت به مغرب قلب انسان می نشیند.

دبیر زیست:عشق یک نوع بیماری است که عامل آن کمتر شناخته می شود.

داستانی شیرین از عشق که عمرش از دریاها نیز بیشتر است.

حقیقتی ساده درباره عشقی که او به من هدیه کرد.

از کجا شروع کنم؟؟؟

با اولین سلامش...

معنای جدیدی به جهان پوچ من داد...

که در آن هیچ تکرار و علاقه دیگری نبود...

او به زندگی من پاگذاشت و آن راشیرین کرد.

او قلب مرا پر کرد...

او قلب مرا با چیز های خاص پرکرد.

با آواز فرشته ها،با تصوراتی حاصل از اشتیاق و علاقه زیاد

و روح من را با انبوهی از عشق پر کرد

با و جود همراهی با او چه کسی تنها خواهد ماند؟

و هر وقت در جستجوی دستان او باشم او در کنار من است

چه مدت ممکن است از این عشق گذشته باشد

آیا می توان عشق را اندازه ساعات روز اندازه گرفت؟

آن هم اکنون هیچ جوابی ندارم اما همین قدر می دانم بگویم که...

می دانم به او احتیاج دارم تا زمانی که ستاره ها می درخشند

و او تو هستی...

در رویا هایم دیدم که با خدا گفت و گو میکنم.

خدا پرسید:پس تو می خواهی با من گفت و گو کنی؟من در پاسخش گفتم اگر وقت دارید.خدا خندید و گفت:وقت من بی نهایت است.در ذهنت چیست که می خواهی از من بپرسی؟

پرسیدم کدام رفتار بشر است که شمارا خیلی متعجب می کند؟خدا پاسخ داد:کودکی شان.

این که آنان از کودکی شان خسته می شوند،عجله دارند که بزرگ شوند و بعد از مدت ها،آرزو می کنند که کودک باشند...

اینکه سلامتی خود را از دست می دهند تا پول بدست آورند و بعد پولشان را از دست می دهند تا دوباره سلامتی خود را بدست آورند.اینکه با اضطراب به آینده می نگرند و حال را فراموش کردند و بنابر این در حال زندگی می کنند و نه در آینده.

اینکه آنان به گونه زندگی می کنند که هرگز نمی میرند و به گونه ای می میرند که هرگز زندگی نکردند.دست های خدا دستانم را گرفت،برای مدتی سکوت کردیم و من دوباره پرسیدم:چون پدر مهربانی،می خواهی کدام درس های زندگی را فرزندانت بیاموزند؟او گفت:بیاموزند که نمی توانند کسی را وادار کنند که دوستشان داشته باشد.اینکه اجازه دهند خودشان دوستشان داشته باشند.بیاموزند که فقط چند ثانیه طول می کشد زخم های عمیق در دل آنان که دوست شان داریم ایجاد کنیم.اما سال ها طول می کشد تا زخم ها بهبود یابند.

بیاموزند که درست نیست خودشان رابادیگری مقایسه کنند.بیاموزند که ثروتمند کسی نیست که بیشترین ها را دارد بلکه آن است که به کمترین نیاز دارد.

بیاموزند که آدم هایی هستند که دوستشان دارند.فقط نمی دانند چگونه احساساتشان را نشان دهند.

من با خضوع گفتم:از شما به دلیل گفت و گو متشکرم.آیانکته ای هست که دوست دارید بندگات بدانند؟

خداوند لبخند زد و گفت:فقط اینکه بدانند من همیشه هستم!

دنیا را بد ساخته اند...

کسی را که دوست داری،تو را دوست نمیدارد...

کسی که تو را دوست دارد،تو دوستش نمی داری...

اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد..

به رسم آئین هرگز بهم نمی رسید...

و این..

رنج...

است..

یکی بود یکی نبود...

اون که بود تو بودی،اون که تو قلب تو نبود من بودم.

یکی داشت یکی نداشت...

اون که داشت تو بودی،اون که جز تو کسی رو نداشت من بودم.

یکی خواست یکی نخواست...

اون که خواست تو بودی،اون که نخواست جدا بشه من بودم.

یکی رفت یکی نرفت...

اون که رفت تو بودی،اون که بجز تو دنبال هیچکسی نرفت من بودم.

زیر این سقف کبود دختر کوری زندگی میکرد که یه دوست پسر داشت که عاشقش بود.

دختره همیشه میگفت اگه من چشم داشتم هیچوقت ازت جدانمیشدم.

تا یه روز یه نفر چشماشو به اون اهداء کردو دختره بینا شد وقتی دید پسره هم نابیناس ازش جدا شد. لحظه خدافظی پسره فقط یه چیز گفتو رفت:

مواظب چشم هام باش