خدایا خوش حالم که میتوانم از ستاره ها بالاتر بنشینم و با تو حرف بزنم.خوشحالم که میتوانم شانه به شانه کلمات راه بروم و مهتاب را لمس کنم و بهترین شعرهایم را با صدای بلند برایت بخوانم .خدایا،ماه راتو روشن میکنی و راه را تونشانش میدهی.برده های دوره گرد را تو به مقصد میرسانی و میوه های کال را تو می پرورانی.دریا به خاطر تو آبی است و کوهستان برای دیدن تو به پا خواسته است.خدایا،باران گریه چه کسی است؟گل سرخ عطر که دارد و خورشید برق نگاه کیست؟من درکدام طبقه آسمان به دنیا آمده ام و آخرین شعرم رابه یاد چه کسی خواهم سرود؟خدایا،مرا در پیراهن کودکی ام ببین و کنار آیینه بنشان و دست هایم را از صدف سوال پرکن.خدایا،هیچ گاه از من مپرس چرا دیر آمده ام و چرا مشق هایم را بر دیوار روزگار ننوشته ام و چرا به سپیده دم سلام نگفته ام.خدایا،همه ی خوبی ها را در جیبهایم بیز و سنگ های سرسخت را از سر راهم بردار و یکی از درهای سبز بهشت را به رویم باز کن.خدایا،ای آن که ابر های کبود به یاد تو در آسمان راه میروند و ای که آن که زیباتر از تو کسی نیست،به داد دلهایی برس که آنها را فریاد رسی نیست.خدایا،از عشق تو پلی می سازم که مرا به تو برساند،از نام تو خانه ای بنا میکنم که پای هیچ طوفانی به آن نرسد و از نگاه تو صبحی دیگر می آفرینم که خورشیدش هرگز غروب نکند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: